Dat juist hij nu als hardwerkende zelfstandige gratis moest gaan werken, voelde als een groot onrecht. Want: ”Wie rijdt er nou niet af en toe met eentje teveel op, laat ze echte boeven vangen!“
Mijn brein parkeert hem in de sectie: Dat wordt nog wat. Een paar weken later belt de contactpersoon van het werkstrafproject waar bij net de laatste uren van zijn werkstraf heeft gewerkt.
“Altijd netjes op tijd en alles wat hier kapot was heeft hij gerepareerd. Geweldig! Heb je er nog zo een?”
Een mens kan zich vergissen bedenk ik me. Gelukkig maar.
