Abdoel is als middelste van een gezin van vijf kinderen vaak degene die ruzies sust en ertussen stapt als een situatie dreigt te escaleren. “Misschien speelt mijn karakter daarin mee: ik ben best verlegen en rustig en dat kalmeert mensen snel.” Ook in zijn functie als toezichthouder werkt dit: hij kan zich geen vervelende cliënt herinneren en heeft nooit iemand hoeven overdragen aan een collega. Hij vindt zijn werk enorm leuk, maar slaat nu toch zijn vleugels uit richting trainerschap. “Voor iemand die niet graag op de voorgrond treedt, vormt trainingen geven een geheel nieuwe uitdaging.”
Als Abdoel de Havo doet, weet hij net als veel leeftijdgenoten niet echt welke kant hij op wil. “Ik was creatief en tekende graag, dus grafisch vormgeven of de kunstacademie leek me wel wat. Geschiedenis was ook een enorme passie van me. Ik heb zelfs een jaar een opleiding tot geschiedenisdocent gedaan, maar dat bracht me toch te weinig diepgang.” Toch komt er altijd hetzelfde antwoord als hem gevraagd wordt wat hij het liefste zou doen: mensen helpen en zo de wereld mooier en rechtvaardiger maken. Dan is een opleiding Sociaal Juridische Hulpverlening natuurlijk voor de hand liggend. “Het was een mooie mix van maatschappelijk werk en rechten. Veel van wat ik interessant en belangrijk vind, kwam erin samen.”