Ifna (63) heeft een veeleisende, maar vooral ook een veelzijdige baan: ze is toezichthouder en PIJ-specialist bij de reclassering in Amsterdam. Ze begeleidt o.a. jongeren die de maatregel ‘Plaatsing in een Inrichting voor Jeugdigen’ (PIJ) opgelegd hebben gekregen. En dat vraagt veel van je: geduld, tijd, inzicht en vooral veel creativiteit. Maar dat is voor Ifna, die eigenlijk juf had willen worden aangezien ze altijd al lesgaf aan haar 8 jongere broertjes en zusjes, duidelijk gesneden koek.
Op haar 15e kwam Ifna van Paramaribo naar Nederland. Het was 1974. De maand september: herfst, koud. “Ik dacht: in wat voor spookland ben ik nu terecht gekomen? De bomen hadden geen bladeren, het was ijskoud, mensen waren spierwit. En ze praatten allemaal zo raar. Het was een cultuurshock.” Op school viel ze op. “Kinderen aaiden me over mijn arm, om te voelen of die donkere huid wel echt was.” Het idee dat ze had om juf te worden verdween snel. “Toen ik zag hoe brutaal de kinderen hier waren, dacht ik: laat maar.”