“We zijn blij dat we elkaar weer vaker zien”

Eefke en Dianne zijn (beleids)adviseurs Leren & Ontwikkelen bij de reclasseringsacademie. Waar Dianne een didactische achtergrond heeft en veel interesse heeft in de vraag hoe mensen leren, komt Eefke uit het werkveld en heeft zij een grote fascinatie voor ingewikkeld gedrag. Ze vinden elkaar in hun snelle manier van denken, in wat hen inspireert en trots maakt, én in de enorme hekel die ze allebei hebben aan thuiswerken. “Dan denk ik: wat zit ik hier nou te doen achter mijn laptopje?”

Om maar met het laatste te beginnen: die hekel komt hoogstwaarschijnlijk door de coronacrisis. Beide dames begonnen namelijk in die tijd met deze baan. Dianne: “Ik was vijf jaar opleidingsadviseur in de GGZ en wel toe aan een nieuwe uitdaging, dus reageerde ik op een vacature van de reclasseringsacademie. Dat was in december 2019, dus ik heb mijn collega’s vier maanden gezien en toen ging de boel op slot.”

Bij Eefke verliep het iets anders. Na vier jaar reclasseringswerker te zijn geweest, kreeg ze de mogelijkheid de twee jaar durende master Forensische Sociale Professional te volgen. Tijdens die studie deed ze een afstudeeronderzoek naar beschermende factoren en concludeerde dat dit een lastig onderwerp was voor veel reclasseringswerkers. Samen met een collega die de master ook volgde ontwikkelde ze de training Beschermende Factoren en bood deze aan de reclasseringsacademie aan. Zo maakte ze voor het eerst kennis met die afdeling. Dus toen begin 2021 een vacature vrijkwam voor Adviseur Leren & Ontwikkelen, solliciteerde ze meteen, en kreeg de baan. Maar ze kwam ook direct thuis te zitten. “Ik wist veel van de reclasseringspraktijk, maar een heel stuk minder van het didactische aspect. Ik moest nog zoveel leren. Dat was vanuit huis best ingewikkeld.”

Gelukkig is de coronacrisis ten einde en gaan de dames weer vaker naar kantoor. En als je hoort hoeveel mensen ze moeten spreken om een training van A tot Z te kunnen ontwikkelen, is dat maar goed ook. Dianne: “Een verzoek tot een training komt vaak vanuit de afdeling Beleid, het werkveld of de directie. Zodra we zo’n verzoek krijgen, en akkoord hebben van de adviesraad (waarin zowel de drie reclasseringsorganisaties (3RO) als het lectoraat ‘Werken in het gedwongen kader’ vertegenwoordigd zijn), halen we informatie op. We praten met werkers, leidinggevenden, beleidsmedewerkers en onze eigen trainers. Dan werk je een raamwerk uit voor de training of e-module en ga je met de werkvormen aan de slag. Er leest minimaal één collega mee op het didactische aspect en taalgebruik: hoe formuleer je zaken? Daarop krijg je feedback. Als de training staat, gaat hij de pilot-fase in. Daaruit komt ook weer feedback van zowel werkers als de trainer, die je verwerkt.” Eefke werkt nu aan een e-module rondom de Wet Straffen en Beschermen, en die bevindt zich in precies die fase. “Die Wet is best saaie kost, dus het is een flinke uitdaging om de lesstof dusdanig te ontwikkelen dat de werker onthoudt wat hij moet onthouden en leert wat hij moet leren. Ik ben best trots dat ik in de evaluaties van de pilotfase lees dat ze de werkvormen behapbaar en aansprekend vinden. Daar doe je het toch voor.”

Maar dan zijn ze er nog niet. De ontwikkelingen vanuit de politiek en vanuit de drie reclasseringsorganisaties bepalen of een training nog up-to-date is of aangepast moet worden. Dianne: “We zitten eens per twee weken met de adviseurs leren & ontwikkelen bij elkaar en overleggen dan: deze beleidsverandering betekent dat één van mijn trainingen aangepast moet worden, maar misschien ook wel die ene die jij ontwikkeld hebt? Daarin houden we elkaar scherp.” En ze kijken met trainingen mee, om te zien of die goed loopt, goed wordt ontvangen, en goed wordt gegeven. “We overleggen met de trainers: wat werkt goed, wat werkt helemaal niet, moeten we zaken nog veranderen? In die zin is geen enkele training in steen gehouwen, want ontwikkelingen gaan razendsnel.”

Het is dus best druk bij de academie. Maar nog vinden ze tijd om af en toe iets nieuws te proberen, zoals de podcast waar ze sinds anderhalf jaar mee bezig zijn. Dianne: “Soms komt er een onderwerp langs dat te beperkt is voor een training, maar te interessant om niets mee te doen. Daarvoor zijn we de podcastserie gestart. Het is een half uur, waarin een expert wordt geïnterviewd door een trainer. Denk aan het perspectief van een rechter, hoe ga je om met cybercriminaliteit, dat soort dingen. Hartstikke leuk om te doen! En ook goed dat je niet iedereen van de werkvloer haalt maar dat mensen zelf kunnen bepalen wanneer ze zo’n podcast beluisteren.”

Ook voor het jubileumjaar werken de dames samen met Media & Communicatie aan iets nieuws. Eefke: “We organiseren dit jaar vijf webcasts in het kader van 200 jaar reclassering, met als onderwerp het slachtoffer, de dader, de werker, de geschiedenis en de toekomst. Die over het slachtoffer was op 9 maart. Het was geweldig om te zien dat 130 mensen er live (digitaal) bij waren en dat er veel vragen werden gesteld. Ik kijk echt uit naar de volgende, op 20 april.”

En dat is niet alles waar ze blij van worden in dit jubileumjaar. Eefke: “We hebben ons door die hele coronacrisis heen geworsteld en ik heb tijdens dat thuiswerken zo vaak gedacht: werd er maar iets organisatiebreed georganiseerd zodat ik eindelijk al mijn collega’s weer eens kan zien. Dus dat jubileumfeest in mei, daar kan ik me enorm op verheugen.” Dianne beaamt dit. “Ondanks dat we weer vaker op kantoor zitten, zie ik Eefke bijvoorbeeld nog steeds maar eens in de week. Een feestje waarop we fijn allemaal samen zijn, is meer dan welkom. Daar roep ik al om vanaf het begin.”

Tekst: Marlies Hofland-van der Steeg

Illustratie: Nicole van den Hout