Ze heeft meerdere skydives gemaakt, houdt van wakeboarden en surfen, en doet aan kickboksen. Ook heeft Christina naast haar baan als toezichthouder en specialist elektronische monitoring een eigen bedrijf als personal trainer. “Ik ben altijd bezig, ja. Ik wil graag meer, harder, sneller.” Niet zo verbazingwekkend dus dat ze niet alleen toezicht houdt maar ook mentor is, stagecoördinator, regiehouder en voorlichter. Én dat ze zich als toezichthouder het liefst bezighoudt met de heftigste cliënten: die met een hoog risicoprofiel.
Al vanaf haar 8e roept ze dat ze wil werken met gevangenen. En als Christina iets in haar hoofd heeft, zorgt ze dat het gebeurt. Als ze stage moet gaan lopen in het derde jaar van haar SPH-opleiding, is er maar één organisatie waar ze dat wil doen: bij het Pieter Baan Centrum. “Studiegenoten zeiden: ‘Maar daar kom je nooit binnen, daar wil iederéén stagelopen!’ Dat maakte me niets uit: nee was geen optie. Ik ging daar werken.” Christina bereidt zich goed voor, is vastbesloten, en inderdaad: uit 300 kandidaten wordt zij als enige gekozen. Maar dan begint een pittige leerschool. Christina: “Ik was 21 jaar oud en dacht: ik ga dat wel even doen hier. Maar ik was stiekem natuurlijk groen als gras en niet iedereen in het team zat nou enorm op mij te wachten.” Ze realiseert zich snel: ik zal mij hier van mijn beste kant moeten laten zien. En dat doet ze. Ze groeit in haar functie en neemt acht maanden later met een grote bak praktijkkennis weer afscheid.