1891: Opvang van verslaafden
De consumptie van alcohol verdubbelde bijna tussen 1850 - 1880 en jenever verdrong bier als nationale volksdrank. De ellende die een alcoholverslaving kon aanrichten, lag letterlijk op straat. Verwaarloosde kinderen zwierven rond, zieke of invalide daklozen zaten op stoepen, mannen sliepen hun roes uit in parken en portieken.
De Drankwet van 1881 bepaalde dat ‘habituele dronkaards’ – mensen die zich regelmatig schuldig maakten aan openbare dronkenschap – moesten worden ‘opgezonden’ naar een Rijkswerkinrichting. Daar werden ze onderworpen aan een regime van arbeid en tucht.
De Volksbond tegen Drankmisbruik, een organisatie van welgestelde artsen, zakenlieden en politici, wilde een alternatief bieden voor de gevangenis. Deze organisatie was oprichter van het sanatorium voor drankzuchtigen Hoog-Hullen in Eelde (1891), een instelling voor mannelijke alcoholisten van de Vereeniging tot Bevordering van het Herstel van Drankzuchtigen. Hoog-Hullen bestaat nog steeds.
